"""Μια φορά κι ένα καιρό, μια ημέρα ζεστή μέσα στο καταμεσήμερο ένας σκορπιός που είχε απομακρυνθεί πολύ από τη φωλιά του για να βρει τροφή, έχασε το δρόμο της επιστροφής.

Μέσα στην αναζήτηση νέου μονοπατιού βρέθηκε στην όχθη ενός ποταμού και το αναγνώρισε αμέσως το σημείο, απέναντι ακριβώς - στην άλλη όχθη, ήταν η φωλιά του.

Ένα πρόβλημα υπήρχε όμως, δεν ήξερε κολύμπι!

Η λύση δεν άργησε να φανεί!!! Ένας βάτραχος πλησίαζε, τον φώναξε αμέσως ο σκορπιός μας, και του είπε:

«Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Δεν μπορώ να κουνηθώ, η ζέστη με έχει εξαντλήσει και η οικογένειά μου είναι εκεί (δείχνοντας απέναντι). Σε παρακαλώ πέρασέ με απέναντι στην πλάτη σου».

Τότε ο βάτραχος είπε στον σκορπιό: «Αποκλείεται!! Εσύ είσαι ένας σκορπιός. Αν πάω να σε σηκώσω θα με τσιμπήσεις. Το ξέρω».

Ο σκορπιός του απάντησε: «Όχι, όχι δεν θα το κάνω, υπόσχομαι ότι δεν θα σε τσιμπήσω αν με σηκώσεις και με βοηθήσεις να περάσω απέναντι. Εξάλλου αν το κάνω θα πνιγούμε και οι δύο» συνέχισενα επιχειρηματολογεί και με ύφος περίλυπο να τον παρακαλάει.

Έτσι ο βάτραχος πείστηκε.

Σήκωσε, λοιπόν, τον σκορπιό, τον έβαλε στην πλάτη του και άρχισε να κολυμπά προς την απέναντι όχθη.

Όταν πια είχε φτάσει στα μισά της διαδρομής ο βάτραχος ένιωσε μια γερή σουβλιά στα πλευρά του... Ο σκορπιός τον τσίμπησε.

Ο βάτραχος όλο απορία απευθύνθηκε στο σκορπιό: «Εεεε! Τι έκανες? Με τσίμπησες, μου είχες υποσχεθεί ότι αν σε βοηθούσα δεν θα με τσίμπαγες και τώρα θα πεθάνουμε και οι δύο!!.»

Ο σκορπιός απάντησε στο βάτραχο: «Μα και εσύ ήξερες τι ήμουν όταν με σήκωσες στην πλάτη σου. Δεν φταίω εγώ που σε τσίμπησα.»

Ξαναρωτάει σε απόγνωση κι ενώ σβήνει σιγά σιγά η φωνή του βάτραχου: « Mα θα πεθάνουμε και οι δύο τώρα. Γιατί το έκανες? Γιατίιιιι???»

«Γιατί είναι στη φύση μου!» ήταν η απάντηση του σκορπιού... ..."""

Έτσι ακριβώς ισχύει και στη ζωή μας...

Και για το λόγο αυτό, η προσωπική μας ακεραιότητα, φίλοι μου, το να γνωρίζουμε δηλαδή, ότι αυτό που γνωρίζουμε, αυτό που έχουμε δει οι ίδιοι και που έχουμε προσωπικά παρατηρήσει, είναι σωστό και αληθινό, και το να διατηρούμε την προσωπική μας άποψη και πίστη στα γεγονότα, ότι κι αν μας τάζουν ή υπόσχονται άλλοι, όσο κι αν μας παρακαλάνε ή κλαψουριζουν, όσο κι αν ενίσταντε ή επιχειρηματολογούν, είναι τόσο πολύτιμο που δύσκολα θα βρει κανείς κάτι πιο σημαντικό να το συγκρίνει στη ζωή.